Eerste indrukken van Sri Lanka

Mijn reis begon in Düsseldorf. Na heel wat vertraging landde ik eindelijk op Abu Dhabi. 10 minuten voordat ik in het vliegtuig naar Colombo moest zitten, kon ik mijn andere vliegtuig pas uit. Ik stapte uit bij gate 71 en moest bij gate 41 zijn....... My god ik heb nog nooit zo hard gerend op een vliegveld. (Überhaupt nog nooit zo hard gerend denk ik) Overal hingen borden met 'last call for flight EY266 to Colombo' EN ik had een Srilankaan achter me aan dus ik denk dat dat me vleugels gaf. Ik was niet de enige met vertraging dus mijn vlucht was er nog gelukkig. Bij de douane op het vliegveld in Sri lanka moet je eigenlijk je ETA (toeristenvisum), bankafschrift en paspoort laten zien, maar ik denk dat ik er zo blank, blond en betrouwbaar uitzag dat alleen mijn paspoort genoeg was. (Ook even om aan te geven hoe goed dit dus gecontroleerd wordt, not). Na de douane had je een aantal taxfree shops en degene met de wasmachines viel me meteen op, want wie in godsnaam neemt er een wasmachine mee op reis?! (Alicia Keys- No one) Mijn koffers en personal driver van Projects Abroad had ik gelukkig snel gevonden, want na 12 uur reizen had ik er wel een beetje genoeg van.
Toen we het vliegveld uitliepen om 04.30 lokale tijd kwam de warmte me tegemoet. Mijn taxi chauffeur lachte toen ik zei dat ik uit Nederland kom en dit dus wel een heel verschil is. In de auto zette hij de airco zo hard dat ik bijna bevroor. Hij moet gedacht hebben dat ik Nederlandse winterse temperaturen wel heel vind fijn, want er leek geen tussenweg te zijn.
Eenmaal onderweg bleek het verkeer echt een ramp. Ik heb echt m'n ogen uitgekeken, terwijl ik normaal binnen 3 minuten nadat ik in een auto stap inslaap val. That says enough. Op driebaanswegen rijden minimaal 4 auto's naast elkaar. Fietsers, voetgangers, vrachtwagens, bussen, auto's en tuktuks rijden allemaal kris kras zonder enige structuur door elkaar heen. Je rijdt hier aan de linkse kant van de weg, je stuur zit rechts en iedereen van links (ook als jij op een rotonde rijdt) heeft voorrang. Ze hebben hier wel zebrapaden maar bestuurders mogen zelf weten of ze hier voor stoppen, dus oversteken is wel met gevaar voor eigen leven. Stoplichten springen hier van groen naar rood naar oranje ipv groen naar oranje naar rood. Waar een oranje licht hiervoor staat weet ik dus nog niet. De toeter gebruiken ze voor alles. Wanneer ze boos zijn en wanneer ze niet boos zijn, wanneer je hun verkeer hindert, maar ook wanneer je dit niet doet, wanneer je in wil halen, maar ook wanneer je niet in wil halen.
De verschillen in dit land zijn heel groot. Sommige huizen/ gebouwen zien er best prima uit, terwijl het 10 meter verderop net een vuilnisbelt lijkt.
Het was ruim een uur rijden van het vliegveld naar mijn gastgezin in Panadura. Toen ik daar aankwam stonden ze al buiten op me te wachten. Ze spreken erg slecht Engels maar lachen veel, dus dat doe ik dan ook maar. :)
Ik woon daar samen met Sjoukje, een ander Nederlands meisje, en we hebben onze eigen slaapkamer en badkamer in het huis. De douche geeft alleen koud water, maar dat is fijn want dat zijn de enige 5 minuten op een dag die je niet zweet. We hebben 3 vaste eetmomenten op een dag: 07.00, 12.00 en 19.00. Smorgens krijgen we een soort van pannenkoekjes, smiddags rice and curry en savonds ook een rijstgerecht.
Als we naar ons project gaan worden we opgehaald door een tuktuk en die zijn zo leuk! De meeste Srilankanen spreken heel slecht/ geen Engels maar ze proberen het wel. Dinsdag zaten we in een tuk tuk en zei de driver: 'You have a nice smell' maar de manier waarop hij 'smell' zei hing tussen 'smell' en 'smile' in, en aangezien het hier dag en nacht veel te warm is denk ik niet dat hij 'smell' bedoelde, haha!
De school waar ik vrijwilligerswerk doe ligt midden in een wijk, die tot nu toe de armste wijk is die ik gezien heb. Er staan duizenden huizen op elkaar gepropt in bizarre omstandigheden. Deze huizen zijn gebouwd toen ze de tentenkampen die ze na de tsunami hebben opgezet, weg hebben gehaald. De mensen die hier wonen hebben echt geen geld, en daarom is de school gratis. Dat is geweldig want zo kunnen de kinderen dus toch naar school! Veel kinderen lopen in te kleine en vieze kleren, en ook hun ouders hebben vieze kapotte kleding, en vaak geen schoenen aan. Ze graaien tussen het afval op zoek naar iets bruikbaars, en het stinkt er echt heel erg, ook door de warmte natuurlijk.
De kinderen op de school zijn allemaal tussen de 3 en 5 jaar en ontzettend schattig! Wil ze mee naar huis nemen.. (Wel luis- vrij graag) De leraressen proberen ze Engels te leren, maar ze leren heel traag. Vaak praten ze dus Singalees tegen je, en helaas spreek ik deze onduidelijke, monotone, snelle taal niet. Als ik dus niet begrijp wat ze bedoelen pakken ze mijn hand en laten ze me zien wat ze bedoelen. Heel schattig!
We zijn al op 2 scholen geweest om deze te schilderen in kleurrijke klaslokalen en ik denk dat er nog heeeeeeel veel lokalen geschilderd gaan worden. Dit is ook om de hygiene te verbeteren want er lopen zoooooveel dieren rond, echt overal. Er zijn heel veel zwerfhonden en katten hier, muggen (en die houden van me), mieren, vliegen, gekko's ( ze lopen ook in ons huis op de muren) en ik heb een krokodil gezien gister!
Dit weekend zijn we met 7 vrijwilligers naar Hikkaduwa geweest, een hele mooie en toeristische plaats aan de zuid- westkust. Hikkaduwa ligt 72 km van Panadura en de bus deed er 2,5 uur over... Het verkeer hier ie echt zo onvoorstelbaar chaotisch en traag. Ons hotel stond op het strand en het was heerlijk!! Ze hebben hier ook een tsunami museum en monumenten voor de slachtoffers gemaakt, waar ik vandaag ben geweest. Het was heel indrukwekkend want er hingen bijna alleen maar foto's, en ook foto's van dode mensen die in de meest verschrikkelijke posities waren gemanoeuvreerd. Het was heel dubbel om daarna terug naar het strand te gaan omdat het zo prachtig is maar het zo onvoorstelbaar veel schade en slachtoffers heeft aangericht (40.000 officiële doden, maar er zijn nog steeds heel veel mensen vermist dus ze zeggen dat er 50.000 doden zijn.) Zoals de locals hier zeggen: 'the sea is our best friend, but it also was our worst enemy'.
Ik vind het zo chill hier en ga me hier zeker nog 7,5 week vermaken!! Ik begin zelfs al Engels te denken omdat we zoveel Engels praten haha!
Subo sandewak :)

Liefs!